CALL TO PROTECTION
 


Een call to protection aan alle vaders


Dit gaat niet over jou of over mij. Dit gaat over iets groters. Dit gaat over het leven van jouw en mijn kinderen. Over hun toekomst en hun vrijheid en over de vraag: durven wij ze die vrijheid terug te geven? 

 

Door Bart van Tongerlo

Kopieer deze link om de video te delen: https://youtu.be/EJAtvnxEbvE

Meer nog dan actie, is het tijd voor protectie!


We hebben onze kinderen later heel wat uit te leggen. Hoe hun leefwereld in slechts enkele maanden veranderde in een afstandelijke en onbegrijpelijke realiteit. Een omgekeerde wereld waarin volwassenen beschermd moesten worden door hun kinderen. Ongevraagd als schild werden ingezet voor kwetsbaren. Een 'nieuw normaal' dat kinderen achteloos blootstelde aan angst en opzadelde met schuld. Een wereld waarin het belang van het kind nooit op de eerste plaats stond. 

Over een maand wordt hij vier jaar. Mijn zoontje. Een pijnlijk keerpunt. Dan leeft hij precies de helft van zijn leven in een onvrije wereld. Ik wil dat het stopt. Binnen nu en 4 maart. Dat we ons bevrijden uit de machtsgreep en geen dag langer accepteren dat onze kinderen worden blootgesteld aan anderhalvemetermeuk, muffe mondkapjes, testterreur, angsthazerij, prikpromotie en andere onzinnige, liefdeloze en weerzinwekkende waanzin. En zéker niet aan een ongecontroleerd medisch experiment!

Meer nog dan actie, is het tijd voor protectie. Er is geen ruimte meer voor onverschilligheid, onwetendheid en blind vertrouwen. Dit is een dringende oproep van een waakzame, bezorgde vader. Een uitnodiging aan andere vaders om onbevreesd hun plek in te nemen als beschermer van het gezin en met zachte kracht een harde grens te stellen. Om niet langer krachteloos en slaafs te gehoorzamen aan maatregelen die diepe scheuren en schade en een spoor van vernieling en verdeeldheid achterlaten, maar dienstbaar te zijn en toegewijd aan de leefwereld van onze kinderen. Haal de krijger van stal, schud 'm wakker en activeer de krachtige beschermer die in iedere man leeft. 

Sigmund Freud

I cannot think of any need in childhood as strong as the need for a father's protection


Nadat ik op 7 januari j.l. de krantenkop "Kinderen onder 12 jaar vanaf 18 januari uitgenodigd voor coronaprik" las, kon ik een paar avonden verdomd moeizaam in slaap komen. Natuurlijk, het lag in de lijn der verwachtingen. Ik was niet verrast. Toch kon ik haast niet geloven dat het er echt stond. Wat de alerte krijgers allang zagen aankomen, kreeg op 7 januari opeens een concrete datum. Ik slik de pijn van miskenning weg en de held in mij neemt opnieuw afscheid van de zelfoverschattende overtuiging dat hij nog steeds de wereld kan redden. Na alle berichtgeving over prikspijt en gezondheidsschade bij volwassenen en tieners, roepen de woorden 'kinderdosis' en 'kinderstraten' een onheilspellend beeld van destructie bij me op.

'Thijs, ik moet er iets mee. Ik weet niet wat, maar kan er niet van slapen.' Thijs is goed in het vertalen van gevoel naar beeld. Twee dagen later staat 'ie op de stoep en opent de achterklep van zijn auto: camera's, snoeren, adapters en een tas met slaapspullen. 'Morgenvroeg voor zonsopgang gaan we draaien en mag je zo boos kijken als je zelf wilt', zegt Thijs. 'Vind ik moeilijk, ik word niet snel boos', krabbel ik terug. 'Dan denk maar aan de toekomst van dat ventje van je...'